Kwirynał – dom papieży, króli i prezydentów
Na Kwirynale w Rzymie.
Kwirynał to łącznie nazwa wzgórza jak i na nim znajdującego się pałacu, domu papieży, króli i prezydentów. Pałac na Kwirynale znajduje się na miejscu, gdzie niegdyś były potężne łaźnie cesarza Konstantyna. O dawnych czasach przypomina wciąż szum fontanny Dioskurów, umiejscowionej w centrum placu Kwirynalskiego. Kamienne postacie Kastora i Poluksa próbują uspokoić swoje rozszalałe rumaki. Dzięki tym posągom wzgórze Kwirynalskie wzięło swoją nazwę “Monte Cavallo” – „końskie wzgórze”. Dziś tutaj znajduje się najbardziej okazały pałac miasta.
Wielu właścicieli pałacu na Kwirynale.
Pałac pospolicie od wzgórza zwany Kwirynalskim został zaprojektowany dla papieży, jako letnia rezydencja, z czasem zmienił swą funkcję w ich oficjalną siedzibę, a w późniejszych latach w pałac cesarski – Napoleona i króli Italii. Od 1946 roku mieszka w nim prezydent Republiki Włoskiej.
Budowa pałacu.
Prace nad projektem pałacu rozpoczęły się pod koniec XVI wieku, a inicjatorem ich był papież Grzegorz XIII. Zlecił on swojemu naczelnemu architektowi Ottaviano Mascarino wzniesienie letniego pałacu, w miejscu które byłoby bardziej sprzyjające zdrowiu niż Watykan i Lateran. Wzgórze było idealne, bo dominowało nad miastem, jedyny problem polegał na tym, że wzniesienie nie było zaopatrzone w dostęp do pitnej wody. Dlatego też, w 1585 r. papież Sykstus V (Felice Peretti) nakazał Domenico Fontanie odbudowanie antycznego akweduktu Acqua Alessandrina, by móc nawadniać ogrody oraz zasilić w wodę rezydencję. Po uruchomieniu akweduktu Domenico zajął się również rozbudową pałacu. Pod koniec swojego pontyfikatu papież Sykstus V przeniósł się do pałacu, skąd mógł podziwiać zarysowane na tle zachodzącego słońca kontury kopuły Bazyliki św. Piotra.
Od tego czasu pałac podlegał ciągłej przebudowie. Pracowali nad nim najważniejsi architekci XVI, XVII I XVIII wieku- począwszy od Flamino Ponzio poprzez G.L. Berniniego, Carla Maderno i Ferdynanda Fugę.
Wnętrza.
Wnętrza pomieszczeń zostały udekorowane przez Guido Reniego, Giovanni Lanfranco oraz przez Pietro da Cortona, którego freski dopiero w sierpniu ubiegłego roku osłonięto. Na początku XVIII wieku, po podbiciu Rzymu przez wojska napoleońskie, pałac na Kwirynale wpadł we francuskie posiadanie. Natychmiast rozpoczął się gruntowny remont rezydencji, która niebawem miała stać się siedzibą pary cesarskiej podczas ich rzymskiego pobytu. Mianowany przez Napoleona architekt Rafaele Stern, przemienił piękną 75 metrową galerię papieża Aleksandra VII w apartamenty cesarzowej. Pomieszczenie zostało podzielone na trzy odrębne pomieszczenia. Okna od strony głównego dziedzińca zostały zamurowane, a niezwykłe freski pędzla Pietro da Cortona przykryto stiukiem.
W pałacu na Kwirynale żyli papieże, stąd rządzili i tam często umierali, dlatego wewnątrz pałacu odbywały się też konklawe. Najczęściej w kaplicy Paolińskiej, nazwanej od imienia papieża Pawła V z rodu Borghese, który finansował jej wzniesienie. Kaplica ma te same wymiary co Sykstyńska, znajdująca się w Watykanie. Sklepienie podobnie jak w watykańskiej, planowano pokryć freskami, ale prace nigdy nie zostały przeprowadzone. Dziś kaplica prezentuje się jako typowo barokowa, w której często odbywają się koncerty muzyki poważnej.
Scuderie del Quirinale – stajnie papieskie.
Niedaleko pałacu papieskiego znajdowały się stajnie papieskie, które obecnie pełnią funkcję czasowych wystaw sztuki. To tutaj kilka lat temu odbyła się wystawa obrazów Caravaggio którą, w ciągu 6 miesięcy odwiedziło aż 600.000 tys. osób! W tym roku od 25 lutego do 10 czerwca można podziwiać dzieła wielkiego włoskiego mistrza –Tintoretto.
